5 – 21 november

Oké, oké, ik geef het toe, we zijn plooiers. Na nog eens goed nagedacht te hebben over ons ambitieuze idee om van Las Vegas naar Miami te liften, hebben we besloten we om dat niét te doen en toch een auto’tje te huren. De reden is simpel; met de auto reizen is gewoon handiger en – niet onbelangrijk – veel comfortabeler! Nadat vele Amerikanen ons hadden gewezen op het feit dat mensen niet gemakkelijk lifters meenemen in de zuiderse staten was ons enthousiasme al wat bekoeld, en toen we bedachten dat we al liftend weinig onze zin zouden kunnen doen en ook minder van het land zouden zien, was de knoop doorgehakt. A rental car it is!

Maar eerst moeten we nog 3 dagen in Las Vegas met ons tweetjes overleven. Na ons enkele dagen ingehouden te hebben onder het alziend oog van Henk’s ouders (grapje ;)!), zijn we klaar voor het echte werk. 3 dagen en nachten, gevuld met de dingen die je nu eenmaal in Vegas doet: gambling, partying and maybe a bit of sleeping.

We gaan naar vele bekende en minder bekende casino’s, waar we steeds zuinig op de 1 cent-slotmachines spelen en gratis – mits kleine fooi aan de dienster – drankjes drinken. Terwijl we daar onnozel doen en ons amuseren zie ik wel regelmatig mensen komen en gaan die de slotmachines écht serieus nemen; briefjes van 20$, 50$ of 100$, alles verdwijnt in de machine en… komt er natuurlijk niet terug uit. In Vegas mag je van 1 ding zeker zijn: the house always wins! Maar ik moet toegeven dat Henk het op een bepaald moment ook uit mijn hoofd heeft moeten praten om – on a winning streak en vol zelfvertrouwen – “100$ op rood” te zetten :). Ja, Vegas, ’t was toch enorm cool om eens mee te maken! En voor diegenen die het zich zouden afvragen; Henk en ik zijn geen énkel moment in de verleiding gekomen om elkaar in één van de honderden ongezellige, neppe, wedding chapels het jawoord te geven ;).

Na 3 dagen kriebelt het toch terug om on the road te zijn, en ik ben blij dat we ons huurauto’tje gaan halen. Na een zeer goed verkoopspraatje – “hij had veel te veel gel in zijn haar, daaraan herken je de gladde jongens,” aldus Henk – overtuigt de medewerker ons om te upgraden naar een leukere auto. Voor een huurperiode van 5 weken was het ons dat wel waard om een Toyota Yaris of Ford Focus (dé typische basic huurauto’s) in te ruilen voor een oogverblindend mooie, gloednieuwe VW Beetle :D! We zijn beiden euforisch met onze eigen ‘Herbie’, en rijden eerst nog eens  over de strip –  de muziek luid en de ramen open, als echte Johnny’s – voor we de highway oprijden. Next stop: Los Angeles!

We plannen onze route naar LA langs enkele van de vele “ghost towns” dat de far west rijk is. Dit zijn oude mijnstadjes die in de loop der jaren leeggelopen zijn, met vervallen huizen, schuren en soms zelfs nog echte mijnschachten als gevolg. We komen langs enkele goed gepreserveerde dorpjes langs de bekende historic Route 66. Verlaten huizen, bars en tankstations, omringd door autowrakken, halfvergaan kinderspeelgoed en verroeste keukentoestellen zijn het bewijs dat hier ooit mensen leefden, dronken en feestten.

Gezien we maar 2 dagen in LA zijn, stippelen we een “Best of”-tour uit die ons in sneltempo langs alle bezienswaardigheden van de gigantische stad leidt. Gelukkig hebben we hier een auto, want alles te voet of met het gebrekkige openbaar vervoer moeten doen, zou zeer tijdrovend worden!

Het begint al zéér goed in het ‘Historic Hotel’ in Hollywood. Het is een – naar Amerikaanse normen – oud, statig hotel met hoge plafonds, veel bladgoud en lusters. Onze gezellige en verrassend betaalbare kamer kijkt zelfs uit op het HOLLYWOOD-sign, wohoow :D!

Eerst stappen we richting Hollywood Boulevard, dat volledig aan de verwachtingen voldoet: tourist-palooza met veel souvenirwinkels, en uiteraard de alombekende sterren op het trottoir. Ik doe natuurlijk lustig mee met het zoeken naar een bekende naam, maar dat gebeurt verrassend weinig: van driekwart van de namen heb ik zelfs nog nooit gehóórd!?

In Malibu valt er weinig te beleven, maar we geven onze ogen de kost bij de ‘bescheiden’ stulpjes die uitgeven op het strand. De Santa Monica pier is, zoals verwacht, ook zeer toeristisch: kraampjes, souvenirshops, een restaurant en zelfs een volledig pretpark. Nee, dan heb ik het meer voor Venice Beach met haar leuke winkeltjes, eetkraampjes, street performers, en het grote aantal bohemers dat hier haar bakermat lijkt te hebben. Op onze laatste ochtend gaan we nog wat gaan rondrijden in Beverly Hills. Na ons wat vergaapt te hebben aan de huizen – soms mooi, vaak lelijk, maar altijd gróót – vinden we een perfect plaatsje met een wijd zicht over de stad om ons Subway-ontbijt te verorberen. Een wijze afsluiter!

De volgende dagen belooft het fantastisch weer te worden, en daar willen we van profiteren om onze tent nog eens uit te halen. We vinden een luxe-kampeer-resort (ja, dat bestaat!) terug richting binnenland, vlakbij Riverside. Als je hier met een RV logeert, kan het nog wel duur worden, maar met ons tentje valt de prijs goed mee – ongeveer dezelfde als voor een crappy motelkamer, en dan slapen we toch minstens even graag in onze tent. We chillen 3 dagen in de zon, en genieten van de zwembaden, jacuzzi, sauna, tennisterreinen, etc. En dat bij 30°C in midden november; gotta love California!

Toegegeven, momenteel zijn we minder aan het ‘reizen’, en meer aan het genieten. Maar dat hoort er ook bij, toch? Alleszins, dat genieten zal de dagen nadien nog niet veranderen. Na onze not-so-basic kampeertrip zijn we welkom om bij Isabelle en haar familie aan de kust in San Clemente te logeren. Gastvrijheid is duidelijk een kenmerk van de familie Cordemans – in het begin van deze trip heeft haar zus Valerie ons ook geherbergd in Montréal!

San Clemente ligt tussen LA en San Diego, in Orange County. Het doet me denken aan het Amerika uit de TV-series; altijd zonnig, grote en verzorgde huizen, veilige buurten, goede scholen en mooie mensen. Hier worden we met open armen ontvangen door Isabelle en haar Amerikaanse echtgenoot Mark, en hun zestienjarige tweeling Odis en Ezra. Beide zonen surfen, maar wat zou je verwachten met de stille oceaan quasi in je achtertuin?

De volgende dagen houden we ons bezig met living the good life: uitslapen, lekker gezond eten chez Isabelle, interessante gesprekken voeren met Mark over de pro’s en contra’s van Amerika, eens naar een optredentje of naar de winebar gaan, een burrito eten in één van de vele Mexicaanse restaurants dat de regio rijk is, struinen langs het strand bij alweer een amazing zonsondergang, … Ik denk dat áls er een plaats is waar we wel zouden kunnen acclimatiseren, het aan de Californische kust is ;)!

Na een klein weekje ongegeneerd genieten in San Clemente, nemen we met pijn in het hart afscheid van Isabelle en co. Als het aan ons lag bleven we nog een maand, maar tegen dan moeten we nu eenmaal onze huurauto afgeven in Miami Beach. We hebben het een beetje uitgesteld, maar vanaf nu begint onze road trip van west naar oost!

Ongelooflijk bedankt Isabelle, Mark, Odis en Ezra voor de goede zorgen en de grenzeloze gastvrijheid!

And thank you California, you’ve been totally awesome!