6 – 11 september

Zo Europees dat Montréal is, zo Amerikaans is Toronto. Bij het binnenrijden van het ‘entertainment district’ waar we zullen verblijven, zijn we onder de indruk van de vele skyscrapers. Het geeft meteen een echt New York-gevoel. Overal waar we kijken zien we torenhoog beton, staal en glas, met daarin de weerspiegeling van nog meer beton, staal en glas!

Dankzij Catherine, mijn nicht, en Kristof, die enkele jaren geleden een tijd in Toronto hebben gewoond, kunnen we 4 dagen logeren bij Agnes – een Hongaars-Canadese die hier nu 10 jaar woont. De avond van onze aankomst vrijdag doen we niet veel anders meer dan ons vergapen aan het uitzicht van haar fantastische appartement op de 17de verdieping; de CN toren, het meer, en daartussen allemaal bouwwerven van nieuwe glazen skyscrapers – blijkbaar bouwen ze de crisis hier weg.

Omdat het de volgende dag druilerig is, besluiten we lekker uit te slapen – vermoeiend, zo’n wereldreis! 😉 –  en wat administratie te doen tot het opklaart. Als het zonnetje er in de namiddag doorkomt gaan we op pad, en merken we meteen een enorme drukte in de stad. Juist, het is hier 10 dagen TIFF – Toronto International Film Festival! Je kan over de koppen lopen want gezien we hier in het entertainment district zijn, is het ook de plaats waar alle bioscopen zich bevinden. Er zijn verschillende straten afgezet, en mensen staan te drummen met hun fototoestel in aanslag om een glimp op te vangen van een bekend gezicht.
Terwijl we ons een weg proberen te banen door de menigte en we op de straat moeten stappen omdat het voetpad volledig bezet wordt door mensen die staan aan te schuiven voor een film met Sandra Bullock en George Clooney, houdt een grote Audi halt naast ons. “Aha,” zegt Henk, “straks is dat den George hier naast ons!” Ik lach daar eens mee, maar probeer stiekem toch eens door het geblindeerde raampje te kijken. Dan draait de Audi opeens de afgezette straat in, en stopt hij 50 meter verder voor de rode loper aan de cinema. De deur zwaait open en de toeschouwers worden gek, roepen, schrééuwen en alles licht op van de flitsers. Damn, hebben we dus toch zonet op enkele meters van George Clooney en Sandra Bullock gestaan?

Die avond gaan we op uitnodiging van Agnes naar een fantastisch steakrestaurant: “The Keg”. Zoals vele andere restaurants die we hier tegenkomen is het een keten, maar wel een zeer goede! De steak en de ribbetjes smaken héérlijk.
Agnes vertelt over haar tijd in Canada, en de pro’s en contra’s van het leven in Toronto. Het is hier goed leven, je komt niets tekort, en zaken als een goed loon en werkzekerheid zijn daarin belangrijke factoren. Anderzijds lijkt het moeilijker dan in Europa om een diepgaande relatie aan te gaan met anderen. Mensen zijn zeer vriendelijk maar vaak ook erg oppervlakkig.

Zondag is het prachtig weer en kuieren we op ons gemak door de stad en langs het meer. Eens je het financieel district uit bent, maken de wolkenkrabbers plaats voor laagbouw, en op Queen Street lijkt het alsof de ketens geen voet aan grond hebben kunnen krijgen! We lopen langs originele kledingwinkels, uitstalramen met allerlei antiquiteiten en snuisterijen, en ontelbare plaatsen waar je kan brunchen. Chinatown is hetzelfde in elke stad: uiteraard veel chinezen, restaurants, rommelwinkels, en volgens Henk ruikt het er “altijd een beetje naar China”.

De volgende dag bezoeken we de Niagara Falls, en zelfs voor een maandag loopt hier enorm veel volk rond. De watervallen zelf zijn mooi en impressionant, maar we ergeren ons allebei aan de hele kermis die er is rondgebouwd. En ‘kermis’, dat mag je letterlijk nemen: een lunapark, een reuzenrad, een spookhuis, een casino, een bioscoop, een Hard Rock Café, uiteraard ook verschillende fastfoodrestaurants, etc… Al die ‘tralala’ errond geeft zo’n natuurfenomeen een zeer artificieel en commercieel tintje. “Alsof ze daar bovenaan die rots gewoon een grote pomp gebouwd hebben waar water door gestuwd wordt, zodat ze hier het geld uit de zakken kunnen slaan,” zegt Henk.

’s Avonds proberen we een keuze te maken uit de honderden sushi-restaurants die Toronto rijk is, en de overdaad aan keuze maakt dat we het op den duur écht niet meer weten. Dan haalt Henk de levenswijsheid van zijn vader boven; vraag het aan de lokale bevolking! We krijgen een tip, en die valt gelukkig niet tegen. Onze laatste avond in Toronto sluiten we af met een cocktail in de “Panorama Bar’, een bar op de 51ste verdieping met een prachtig uitzicht over de bruisende stad.

Dinsdagavond komen we na een hele dag on the road terug aan in Montreal, en brengen we de huurauto terug. We nemen de trein richting Pierrefonds, vervolgens onze bekende bus 68 naar Cap-Saint-Jacques en als we Valerie haar huis zien, voelt het al een beetje als thuiskomen! Deze keer is het slechts voor 1 nachtje, want de dag erna worden we terug op het vliegveld verwacht: Vancouver, here we come!

A very big thank you to you, Agnes, for your hospitality and generosity during our stay in Toronto!