Lieve familie en vrienden,

Op 28 augustus is het zover: dan trekken we er met z’n tweetjes op uit in een ambitieuze poging om de wereld te verkennen. Misschien hebben jullie gemerkt dat we het voorbije jaar iets minder geld en tijd hadden om af te spreken, zotte feestjes bij te wonen en de lokale horeca te ondersteunen. We hebben namelijk maandenlang heel hard gespaard, gegoogeld, gelezen, gewikt en gewogen. We hebben excelletjes opgesteld, gebrainstormd, enthousiast ideeën uitgewerkt en ook afgeschoten. Ondertussen loopt het plannen en sparen op zijn einde, wat maar één ding kan betekenen: de ‘grote sprong’ komt razendsnel dichterbij!

Een grote sprong die er sneller komt dan we initieel vooropgesteld hadden. In het voorjaar van 2012 hebben we het idee in ons hoofd gehaald om in 2014 een onvergetelijke reis te maken waarbij we onszelf en elkaar door en door zouden leren kennen. Om ervaringen op te doen die ons levenslang bijblijven en mee ons toekomstbeeld zullen vormen.

Door ingrijpende gebeurtenissen tijdens de voorbije jaren is ons plan echter in een stroomversnelling terechtgekomen. Hét kantelpunt kwam er met het overlijden van papa, van Guido. Het heeft ons doen inzien dat de tijd die rest om dromen te proberen realiseren plots heel kort kan worden. Geen uitstel, als je iets echt wilt doen is het NU het moment om ervoor te gaan!

En gaan, dat zullen we! Het liefst naar overal, maar door “kleine praktische zaken” zoals tijd en geld bleek dat helaas niet mogelijk. Eén ding was zeker, het moest een wereldreis worden. Geen beperking tot 1 of 2 continenten, maar liever een beetje van alles. Dat impliceert ook dat er moeilijke keuzes gemaakt moesten worden. Na veel uitproberen en opties overwegen, denken we dat we een realistisch doch ambitieus plan hebben om met een minimum aan middelen een maximum aan resultaat te behalen.

De route die we vooropgesteld hebben brengt ons in september naar Canada waar we eerst de omgeving van Montréal en Toronto bezoeken. Dan maken we de oversteek naar de westkust, naar Vancouver en het uitgestrekte Jasper/Banff National Park. In oktober liften we verder zuidwaarts langs de ‘coastal highway 101’ tot San Francisco waar Bien en Sven ons vervoegen om samen de bekende parken van zuidwest USA te bezoeken. In Las Vegas nemen we afscheid om vervolgens in november en december terug richting oostkust, Miami te trekken. Tegen dan zijn we vast al moe, dus hopen we even te kunnen pauzeren op de Bahamas om een tropische kerstkalkoen te verorberen.

Net voor het einde van het jaar maken we de oversteek naar het zuidelijk halfrond, naar Santiago de Chili. Hier wachten we Kathleen en Tante Annick op, voor een rondreis die ons van Patagonia tot de noordelijke grens met Bolivia brengt. Vanaf Bolivia staan we er dan weer alleen voor om ook Peru en Equador te ontdekken. Wanneer de Zuid-Amerikaanse zomer op z’n einde loopt, wordt het dringend tijd om richting Zuid-Oost-Azië te trekken, iets wat voor het budget een verademing zal zijn.

Eens daar aangekomen zullen we grondig evalueren of ons voldoende fondsen resten om ook Australië in ons traject op te nemen. In Zuidoost-Azië zelf liggen nog alle wegen open. Gezien het onmogelijk is om nu al te plannen wat we over een jaar zullen doen of waar we zullen zijn, laten we ons in Azië voeren door de wind. Alleszins zouden we graag zowel de eilandstaten zoals Indonesië en Maleisië bezoeken, als het vasteland met Thailand, Laos en Cambodia. Alles kan… en hopelijkis dat nog veel, maar niets moet.

Tenslotte zal onvermijdelijk de dag aanbreken dat onze schoenen versleten zijn en alle geld en tijd verslonden is. De dag dat we terug moeten naar ons starre Vlaanderen, naar ons appartementje dat we ‘thuis’ noemen.
Intussentijd proberen we jullie via deze blog een stukje mee te nemen op ons avontuur. Voornamelijk zal Bene met woorden proberen omschrijven wat we allemaal doen en beleven, en vooral Henk zal hetzelfde pogen met beelden.
Zo zijn we ook een beetje onderweg met jullie en jullie met ons.
Maar geen zorgen, overal zijn wij thuis zolang we samen zijn; “Home is wherever I’m with you!”

Veel liefs,

Benedikte en Henk